இனி

யாரோ கல்லெறிகின்றார்கள்  - என்
௨ணர்வுக் குளவிகள் கலைகின்றன!

ஈமானிய வாசங்களை நுகர்ந்தோம்
ஈட்டிகளை பாய்ச்சுகின்றனர் விசமமாய்!

நெருப்பு வளையங்களை முத்தமிட்டே
நெஞ்சக்கூடு வெந்து போகிறது!

அன்றும் விரட்டப்பட்டோம் அகதிகளாய்
இன்றும் இம்சிக்கப்படுகிறோம் இதயம் இற்றுவிட!

நேசங்கள் ௨திர்த்தே தேசம் தொலைத்தோம்
பாசங்கள் இல்லாத பல மனிதர் கண்டோம்!

விமர்சிக்கிறார்கள் வில்லர்களாக்கி
விடியலை விரட்டும் இருளாக்கி!

யாரோ தீ கக்கினார்கள் அன்று
இன்றோ எம் சுவாசத்தில் கரும் புகை!

வஞ்சம் நீள்கிறது அழகாய்
நெஞ்சப் பாறை உருகுகிறது கண்ணீரால்!

புன்னகைகளை புதைத்து விட்டோம்
புதைகுழியில் சதியின் பெயரால்!

இனவாதம் நீள்கிறது மூச்சு வேர்களில்

இனி பூக்குமோ அமைதி வாழ்வோரங்களில்!

- Jancy Caffoor -
   

வறட்சி

வானம் வியர்க்கிறது
மழையாய்!

வெயில் முகம் கழுவுகிறது
நீரோடகளில்!

தாவர வேரின் குரல்வளை
நசிகிறது வறட்சியில்!

தாகத்தின் ஏக்கத்தில்
௨யிர்கள்!

மழைமேகம் திரையிடுகிறது
வெயில் ரேகைகளில்!

வெப்பத்தின் முத்தங்களில்
கானல் நீர் நாணுகிறது!

எரியும் வெயில் பூக்களை
சூடும் மேனி சிவக்கிறது !

மரங்களின் கதறலில்
இடி கூட அஞ்சியதோ!

மழை வருமோ ...........
மண் வாசம் ௮றிய
காத்திருக்கின்றது மனசு!

           

- Jancy Caffoor -