உன் நட்சத்திர விழிகள்
மொழி பேசின காதலை!
நிலவுன் முகங் கண்டு
மெல்ல விழி திறந்தது!
வானவில் புருவங்கள்
என் சப்தமறிந்து சிலிர்த்தது!
கார்மேகக் கூந்தல்
காற்றில் கலைந்து வரவேற்றது ஆர்வமாய்!
உன் பிறையுதட்டில் - என்
பெயர்கள் ஒட்டிக் கொண்டன அழகாய்!
உன் மேக மேனி சிலிர்த்து
என் வெம்மை தேடி!
இருந்தும்
அருகில் வந்ததும் சிலிர்க்கின்றாய்
வெட்கத்தை உறிஞ்சியபடி!
- Jancy Caffoor-
08.03.2013
2013/03/08
வாழ்க்கை வாழ்வதற்கே
ஒற்றைப் பயணத்தில்
சிறகடிக்கும் காற்றாய் நான்!
வெற்றிடத்தில் சுழன்றடிக்காத
காற்றாய் அவன்
பற்றைக்குள் வீழ்ந்து கிடக்கும்
முட்செடியாய் பிள்ளைகள்!
முரண்பாடுகளின் அரவணைப்பில்
எம் வாழ்க்கை!
இருந்தும்
வாழ்க்கை வாழ்வதற்கே!
அழகான வாழ்க்கை
செவ்விதழ் அதரம் நுகர்ந்து
செம்பிறை நுதல் மத்தியில் - உன்
செந்நிற திருமாங்கல்யம் சூட்டி
திரையிட்டாய் என்னை உன்னுள்
இறைசாட்சியுடன்!
என்னிரவிலும் உலாவும்
பகலவன் நீயாயினன் - மன
அகிலத்தின் உயிருமாயினன்!
கணையாழி யிலுனைப் பூட்டி
இணையாகினாய் பல நாழி!
உன் துணை நானென இறைவன் படைக்கையில்
அனலிட்ட மெழுகாய் அவஸ்தையுமேனோ!
சகதியில் சயனிக்கும் ஆம்பலும்
மறக்குமோ ஆதவக் காதலை....
பாவை சிதைந்தேனுன் வார்த்தையில்
தகுமோ செந் தணல் நீ வார்ப்பது!
இடையுடைந்தது உயிரும் மெலிந்தது
உன் மௌனச் சமரில் ஆவியும் தொலைந்தது!
கருவளையும் எழிலுடைத்தது
பருவமும் குற்றுயிராய் வீழ்ந்து தவித்தது!
நம் பனிப்போரின் அறைகூவல்
ஓயவில்லையின்னும்
நானோ உன் சொப்பனத்தின் கதவருகே
காத்திருக்கின்றேன்-நீயோ
செவிடாக வேடம் தரிக்கின்றாய்
அற்புதமாய்!
காதல்
வார்த்தையல்ல வாழ்க்கை!
உணர்ந்து கொள்
அழகான வாழ்க்கை நம் கையில்!
Jancy Caffoor
உயிர்ப் பூ
இவள் ..............
மெல்லிய சிறகு சுமக்கும்
மலரிதழ்!
தன் குறும்புகளால்
காற்றையும் பூட்டி வைக்கும்
சாகஸக்காரி!
இவள் மொழி வார்ப்பில்
மழலை இலக்கியம்
அழகான சரிதமாகின்றது!
கடல் பூக்கள்
நுரையைச் சிந்தியே
சரந் தொடுக்கின்றன புன்னகைகளை!
மெல்ல விழி சுருக்கி
கண்சிமிட்டும் அவள் பார்வையில்
விண்மொட்டுக்கள்
கண்ணயர்கின்றன மெய் மறந்து!
சிற்பமொன்று வெப்பமுறிஞ்சி
சொற்களை அள்ளி வீசி
கவி புனைந்து பண் பாடும்
இவளருகினில் மெல்ல வந்தால்
இவள் சாலையில்
விட்டுச் செல்லும் நிழல்களெல்லாம்
குடையாய் முளைத்து நடை பயிலும்
நம் புவி காக்கும் படைகளாய்!
முப்பத்தாறு மாதங்கள் முகிழ்த்த
முழு நிலவுக்காரி யிவள்
முழு நிலவையும் தன்னுள் ஏந்தும்
மயில் கொண்டைக்காரி!
இத்தனைக்கு மிவள்
அற்புதக் குழந்தையல்ல
அன்பால்
இயற்கையை நேசிக்கும் அன்புக் குழந்தை!
மெல்லிய சிறகு சுமக்கும்
மலரிதழ்!
தன் குறும்புகளால்
காற்றையும் பூட்டி வைக்கும்
சாகஸக்காரி!
இவள் மொழி வார்ப்பில்
மழலை இலக்கியம்
அழகான சரிதமாகின்றது!
கடல் பூக்கள்
நுரையைச் சிந்தியே
சரந் தொடுக்கின்றன புன்னகைகளை!
மெல்ல விழி சுருக்கி
கண்சிமிட்டும் அவள் பார்வையில்
விண்மொட்டுக்கள்
கண்ணயர்கின்றன மெய் மறந்து!
சிற்பமொன்று வெப்பமுறிஞ்சி
சொற்களை அள்ளி வீசி
கவி புனைந்து பண் பாடும்
இவளருகினில் மெல்ல வந்தால்
இவள் சாலையில்
விட்டுச் செல்லும் நிழல்களெல்லாம்
குடையாய் முளைத்து நடை பயிலும்
நம் புவி காக்கும் படைகளாய்!
முப்பத்தாறு மாதங்கள் முகிழ்த்த
முழு நிலவுக்காரி யிவள்
முழு நிலவையும் தன்னுள் ஏந்தும்
மயில் கொண்டைக்காரி!
இத்தனைக்கு மிவள்
அற்புதக் குழந்தையல்ல
அன்பால்
இயற்கையை நேசிக்கும் அன்புக் குழந்தை!
- Jancy Caffoor-
08.03.2013
Subscribe to:
Posts (Atom)