வான் சிறப்பு

குறள் 11

வானின்றி உலகம் வழங்கி வருதலால்/

தானமிர்தம் என்றுணரற் பாற்று/

 

வான்மழையும் தடையின்றித் தொடர்ந்து பொழிவதால் 

வையகமும் நிலைத்தே வாழ்கிறது அழிவின்றி

அகிலத்தில் வாழும் உயிர்களின் நிலவுகையை

அமிழ்தமாகி காத்து நிற்கிறதே இம்மழையும்

 

குறள் 12

துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கித் துப்பார்க்குத்

துப்பாய தூஉம் மழை

மழை பருகி தளிர்க்கும் பயிர்களால்

மண்ணுலகமும் சிறந்தே உயிர்களும் வாழும்

தண்ணீராய் மாறி தாகமும் உடைக்கும்

உன்னத மழை உயிர்களைக்; காக்கும்

 

குறள் 13

விண்ணின்று பொய்ப்பின் விரிநீர் வியனுலகத்து

உண்ணின்று உடற்றும் பசி

வான்மழையின் பொழிகை தடைபட்டுப் போனால்

கண்ணீராகும் கடலைச் சுற்றிய உலகும்

புண்ணாகி வருத்தும் கொடும் பசியால்

மண்ணுலகில் வாழும் உயிர்களும் இறக்கும்

ஜன்ஸி கபூர் 

உனக்குள் உன்னையே தேடு

ஏழையின் அன்பு மனமே மகிழ்ந்திடு/
உழைக்கும் பாதைகளைத் தெரிந்து கொண்டால்/
உலகத்தின் அடையாளமாய் உயர்வாய் நீயும்/
உழைப்பின் பெறுமதியில்  நொருங்கும் வறுமையும்/
உனக்குள் உன்னையே நீயும் தேடு/
உனக்கும் உதவ காத்திருக்கிறதே மனிதம்/

ஜன்ஸி கபூர்  

•  

காவிய மாலை – 07

கானகம் மீண்ட பாண்டுவின் கரங்கள்/

கொன்றன கலவியி லிணைந்த மான்களை/

கொடுங் குற்றமோ முனிவர் சாபமும்/

தடுத்து நிறுத்தியது சந்ததிப் பெருக்கத்தை/

வனமும் சென்ற மன்னனும் குந்தி தேவி/  

வரத்தால் பெற்றான் உயர்பண்பு முத்துக்களை/ 

தருமன் வீமன் அருச்சுனன் நாமத்துடன்/

மாத்திரியும் ஈன்றாள் நகுலன் சகாதேவனையும்/

பொங்கியே அழித்த காந்தாரியின் பிண்டமும்/

பெற்ற வரத்தால்  நூற்றவராய் தளிர்த்தது/

பிறப்பெடுத்தான் துரியோதனன் கெட்ட சகுனத்திலோ/

பிழம்புத் தீயுடன் யுத்தங்களும் மூண்டனவே/

ஜன்ஸி கபூர் 

மரணத்தில் வீழ்ந்தெழுந்த கணங்கள்

 இறப்பும் பிறப்புமாய் உருண்டோடும் வாழ்வில்
இதய வலியின் ஓலங்களோ ஆழ்திரையில்

நாளென்பதோ யந்திரச் சுழற்சியின் விசையாக
வாழ்நாளின் ஓய்வளவும் பணிச்சுமையால் சுருங்க
காலையெழுந்தே கடுகதியானேன் வேலைத்தளத்திற்கே
தலைமை நானே முகாமைப் பணியோ கண்முன்னே

விரைகிறேன் அருகிலுள்ள பேரூந்து தரிப்பிடத்திற்கே
விருட்டென்று வந்ததொன்று உறைந்தே நின்றது
விரைந்தேற சப்தமிட்டார் பேரூந்தின் நடத்துனர்
விருப்பின்றி சனங்களும் அடைக்கப்பட்டனர் மூச்சுத்திணறலுடன்

ஏறமுயன்றேன் கால்களோ அந்தரத்தில் - இடர்
கூற முன்னர் உருண்டது விரைவாய் - நானோ
எறியப்பட்டேன் வெளியே கழுத்தோ சக்கரங்களுக்கிடையில்
மரண நெடிக்குள் வீழ்ந்த மனசும்
உதிரக் கசிவும் வலியோடு உறைந்தன 

விபரீதம் உணர்ந்ததும் நிறுத்தினர் பேரூந்தை
விளைந்த தவறுக்கு வருந்தி நின்றனர்
மன்னிப்பும்; சிறந்த அறமென்றே நானும்
மருத்துவம் பெற்றே வலியும் துடைத்தேன்

 ஜன்ஸி கபூர்    07.07.2020