தொடர்கவிதை

காத்திருந்தேன் நானும் பூத்திருந்தேன் மானே/

கருவறைப் பூமிக்குள் திருவுரு  காட்டிடும்/

உந்தன் தளிர்த் தேக அசைவினில்/

எந்தன் தாய்மைக்குள்ளே இன்பத்தின் தேனூற்று/

ஜன்ஸி கபூர்

திருக்குறள் - 642

 ஆக்கமும் கேடும் அதனால் வருதலால்

காத்தோம்பல் சொல்லின்கண் சோர்வு   

உதட்டின் வார்த்தைகளே உள்ளத்தின் கண்ணாடி

உரைத்திடும் நற்சொற்கள் நன்மையில் கூடிடுமே

வருந்திடுமே மனமும் நாசச் சொற்களால்

அருமையான வாழ்விற்கு விழிப்பான சொல்லாடல்

புண்படுத்தும் நெஞ்சினை பண்படுத்தும் நல்வார்த்தை 

துண்டாடுமே மனதினையும் தீதான பேச்சொலியே

பண்பாடு காத்திடுமே சிந்தனை உரையாடல்

எண்ணம்போல் வாழ்ந்திடவே வேண்டுமே பயனுரைகள் 

பேசும் ஆற்றலால் பெருமைகள் தேடி

பேணிடுவோம் நாவினை மகிழ்வும் கோடி

ஜன்ஸி கபூர்

தரணியெல்லாம் எங்கள் தாயகமாம்

 விழுமியத்தின் விழுதுகள் தாங்கட்டும் பூமியை

அழுகையின் ஓசைகள் கரையட்டும் ஆழிக்குள்

எழுகின்ற அதிர்வுக்குள் அமைதி ஒலிக்கட்டும்

வாழுகின்ற வாழ்வினை நிம்மதியே ஆளட்டும்

ஒரே வானம் ஒன்றித்த பூமிக்குள்

ஒருங்கிசையும் சிந்தனைகளே ஏற்றத்தினுள் உயிர்க்கும்

வருங்காலம் சிறந்திடவே துறந்திடலாம் சுயநலத்தை

விரும்பிடுவார் யாவரும் அன்பின் வருடலை  

பேதங்களும் வாதங்களும் முரண்பாடுகளாய் வெடிக்கையில்

பேரிடியாய் ஓலமிடும் இனவாதத்தின் அக்கினியே

சாந்தியில்லா நெறிமுறை அறுக்கும் தலைமுறைகளை

வெந்தணலில் அகத்தினையும் முழுதாகப் போர்த்திடுமே

வேதங்கள் மொழிவது மேன்மையான வாழ்வையே

வேதனைகளும் விரண்டோட மனிதமாக மாறிடலாம்

வேற்றுமையேது தரணியெல்லாம் எங்கள் தாயகமாம்

ஜன்ஸி கபூர் - 30.08.2020

வாராயோ பிறைக் கீற்றே

நிலவைத் தொட்டுவிட ஏங்கும் கரங்களிலோ

இலக்கின் துடிப்பிருக்கு வெல்லுகின்ற ஆசையிருக்கு

துலங்கிடும் முயற்சிக்கு துணையும் அருகென்றால்

மலருமே இதயத்தினில் ஆகாயமும் வசப்படுமே

 

சிறு மலர்களின் எண்ண அசைவினில்

இறங்கிடுமோ பிறைக் கீற்றும் தரையினில்

உள்ளத்தின் ஊக்கத்திற்கு வெற்றியோ உச்சத்தில்

உயரமும் தாழ்ந்தே வாழ்த்திடுமே தன்னம்பிக்கையை  

ஜன்ஸி கபூர்