உனக்குள் உன்னையே தேடு

ஏழையின் அன்பு மனமே மகிழ்ந்திடு/
உழைக்கும் பாதைகளைத் தெரிந்து கொண்டால்/
உலகத்தின் அடையாளமாய் உயர்வாய் நீயும்/
உழைப்பின் பெறுமதியில்  நொருங்கும் வறுமையும்/
உனக்குள் உன்னையே நீயும் தேடு/
உனக்கும் உதவ காத்திருக்கிறதே மனிதம்/

ஜன்ஸி கபூர்  

•  

காவிய மாலை – 07

கானகம் மீண்ட பாண்டுவின் கரங்கள்/

கொன்றன கலவியி லிணைந்த மான்களை/

கொடுங் குற்றமோ முனிவர் சாபமும்/

தடுத்து நிறுத்தியது சந்ததிப் பெருக்கத்தை/

வனமும் சென்ற மன்னனும் குந்தி தேவி/  

வரத்தால் பெற்றான் உயர்பண்பு முத்துக்களை/ 

தருமன் வீமன் அருச்சுனன் நாமத்துடன்/

மாத்திரியும் ஈன்றாள் நகுலன் சகாதேவனையும்/

பொங்கியே அழித்த காந்தாரியின் பிண்டமும்/

பெற்ற வரத்தால்  நூற்றவராய் தளிர்த்தது/

பிறப்பெடுத்தான் துரியோதனன் கெட்ட சகுனத்திலோ/

பிழம்புத் தீயுடன் யுத்தங்களும் மூண்டனவே/

ஜன்ஸி கபூர் 

மரணத்தில் வீழ்ந்தெழுந்த கணங்கள்

 இறப்பும் பிறப்புமாய் உருண்டோடும் வாழ்வில்
இதய வலியின் ஓலங்களோ ஆழ்திரையில்

நாளென்பதோ யந்திரச் சுழற்சியின் விசையாக
வாழ்நாளின் ஓய்வளவும் பணிச்சுமையால் சுருங்க
காலையெழுந்தே கடுகதியானேன் வேலைத்தளத்திற்கே
தலைமை நானே முகாமைப் பணியோ கண்முன்னே

விரைகிறேன் அருகிலுள்ள பேரூந்து தரிப்பிடத்திற்கே
விருட்டென்று வந்ததொன்று உறைந்தே நின்றது
விரைந்தேற சப்தமிட்டார் பேரூந்தின் நடத்துனர்
விருப்பின்றி சனங்களும் அடைக்கப்பட்டனர் மூச்சுத்திணறலுடன்

ஏறமுயன்றேன் கால்களோ அந்தரத்தில் - இடர்
கூற முன்னர் உருண்டது விரைவாய் - நானோ
எறியப்பட்டேன் வெளியே கழுத்தோ சக்கரங்களுக்கிடையில்
மரண நெடிக்குள் வீழ்ந்த மனசும்
உதிரக் கசிவும் வலியோடு உறைந்தன 

விபரீதம் உணர்ந்ததும் நிறுத்தினர் பேரூந்தை
விளைந்த தவறுக்கு வருந்தி நின்றனர்
மன்னிப்பும்; சிறந்த அறமென்றே நானும்
மருத்துவம் பெற்றே வலியும் துடைத்தேன்

 ஜன்ஸி கபூர்    07.07.2020

தாலாட்டும் தென்றல்

மேகமாய் குவிந்தே மோகிக்கும் தென்றலே
தேகம் நனைகையில் தேன்மல்லி வாசமே
மோதும் வெப்பத்தையும் மெல்லப் பிழிந்தே
மோகன பூமிக்குள் மெல்ல  ஊற்றுகிறாய்

என்றும் இளமையிற் துள்ளிடும் பூங்காற்றே
மனசள்ளிப் போகின்றாய் தென்பொதிகைப் பாசமாய்
தேனைக் குளிர்த்தி அனலுக்குள் வீசி
எண்ணங்களைக் குளிர்த்துகின்றாய் புன்னகையை ரசித்தபடி

முற்றத்து மலர்கள் திரைதனை நீக்க
முத்தத்தில் நனைத்தே ரசிக்கிறாய் வெட்கத்தை
முட்டி மயிலின் இறக்கையும் மறித்தே
மூச்சின் உயிர்ப்புக்குள் உறைகிறாய்  அமிர்தமாய்

இரவுத் தனிமையை மெல்லிசையால் உடைத்தே
இனிதாய் கரைக்கிறாய் இதய சோகங்களை
இடர் தணித்தே இன்பங்களால் ரசிப்பூட்டி
இதமாய்த் தாலாட்டுகிறாய் என்னைத் தாய்மையுடன்

ஜன்ஸி கபூர்    - 16.07.2020