கிராமம் உயிர்க்கின்றது பண்பாடுகளின் சுவடாய்
இயற்கை எழிலும் கொஞ்சிடுதே ஆனந்தமாக
கழனிகளின் இதயமாகி பசுமையாகப் பூக்கையில்
களித்திடுமே மனமும் மாசில்லாத வாழ்வுக்குள்ளே
ஜன்ஸி கபூர்
கிராமம் உயிர்க்கின்றது பண்பாடுகளின் சுவடாய்
இயற்கை எழிலும் கொஞ்சிடுதே ஆனந்தமாக
கழனிகளின் இதயமாகி பசுமையாகப் பூக்கையில்
களித்திடுமே மனமும் மாசில்லாத வாழ்வுக்குள்ளே
ஜன்ஸி கபூர்
நீ வருவாயென காத்திருக்கிறதே மனதும்//
நீங்காத நினைவுகளால் போர்க்கின்றதே சுகமும்//
தூங்காமல் பூக்கின்றதே விழிகளும் தினமும்//
ஏங்கிடும் மனதுக்குள் உலாவுதே கனவும்//
முட்படுக்கைத் தலையணையும் மோகனப் பஞ்சனையாய்//
ஆட்கொள்ளுமே உன் மடி சாய்கையிலே//
வெட்கத்தை ரசித்திடும் உந்தன் புன்னகையைத்//
தொட்டு அணைக்கின்றேனே நிதமும் என்னுள்ளே//
ஜன்ஸி கபூர்
மனிதனை மெல்லக் குடிக்கும் மது/
இனித்திடும் முதலில் அழித்திடும் உயிரை/
உணர்வதை உறிஞ்சுகையில் பணமதும் கரையுதே/
கணப்பொழுது மயக்கத்தில் நோய்களின் ஆதிக்கம்
முளையில் கிள்ளாவிடில் மூளையும் சிதையுமே/
முத்தான வாழ்வுக்குள் சொத்தாகச் சோகமே/
ஜன்ஸி கபூர்
தலைமுறை தந்த சொத்தாக/
பண்பாட்டு வாழ்க்கை எனக்குள்/
நல்லறத்தின் நற்பயனால்/
நற்குடியாக வாழ்கிறேன்./
ஜன்ஸி கபூர் - 06.09.2020