2021/05/05
2021/05/01
நித்தம் உன் ஞாபகம்
விழிகளின் ஈர்ப்பால் கலந்த காதல்/
தழுவுகின்றதே நெஞ்சில் ஏக்கமும் சுமந்தே/
மெல்லிடை தழுவும் சேலை முடிச்சுள்/
ஒழிந்த வாலிபமும் குறும்பாச் சிரிக்குதே/
உன் கொலுசின் சத்தத்தில் உயிர்க்கும் /
பாதச் சுவடுகளும் பரவுதே உன்னோடு/
ஆசைகள் முடிந்த அத்தான் மனதுள்/
ஏக்கத்தின் ஓசைகள் வெடிக்குதே இமயமாக/
காமம் கிள்ளும் நறுமணக் கனாக்களில்/
உன் வாசம் உணர்வுள் மலருதே/
தேகம் சிலிர்க்க செந்நிற உதட்டின்/
மோக முத்தம் கற்பனைக்குள் உறையுதே/
கன்னக் கதுப்பில் செதுக்கிய வெட்கம்/
பக்கம் வருகையில் திரைக்குள் மறையுதே/
வானவில்லும் மையங் கொள்ளும் உன்னை/
வசந்தமும் மெல்லத் தொட்டுச் செல்லுதே/
உந்தன் புன்னகைச் சாரலில் நனைகையில்/
மெல்ல அழியுதே எந்தன் தனிமையும்/
வாழ்வின் முகவுரையாக உன்னை எழுதுகையில்/
உதிர்கின்றன சோகங்களும் உலகின் காலடியில்/
உள்ளத்தின் நினைவாக நீயும் நிரம்புகையில்/
மெல்லக் கரைகின்றதே சூழ்ந்திடும் தனிமை/
உறக்கத்திலும் உறங்காத உன்னோடு பயணிக்கையில்/
உன் ஞாபகமே மொழியாகிப் போகின்றதே/
ஜன்ஸி கபூர் - 01.05.2021
புன்னை மரம்
அழகும் இதமாகின்றது புன்னையின் புன்னகைபோல்
அருமையின் அடையாளமாகவே உயிர்க்கின்றது தானாகவே
வறுமையும் வளமற்ற சூழல்ப் போராட்டமும்
நிறுத்துவதில்லை இயல்பான இயற்கை வளர்ச்சியை
இருந்தும் சூழ்கின்ற சிறைக்கரத்தின் வன்மத்தில்
கரைந்தே விடுகின்றது மென்மையான மனம்
அடுத்தவரால் மலினப்படுத்தப்படுகின்ற உணர்வுக் குவியலுக்குள்
புதைந்தே புகைகின்ற பெண்மைத் தடத்திலும்
எதிர்பார்ப்புக்களை ஏந்தியவாறே பூத்துக் குலுங்குகின்றன
அடக்கமான அமைதியான வாசனைப் பூக்கள்
ஊர்விழிகளால் மொய்க்கப்படாமல் மூடி மறைகின்ற
இயற்கை பராமரிக்கின்ற இதமான அழகும்
இதழ்களுக்குள் நசிகின்ற மென் புன்னகையும்
சிந்துகின்ற வாசம் மௌனத்திலேயே உறைகின்றது
அடுத்தவரோடு இசைந்து வாழ்கின்ற வாழ்விலும்
விரிக்கப்படுகின்ற சுதந்திரச் சிறகின் நீளுகை
முறிக்கப்படுகின்றது முற்றத்தில் தறித்து நிற்போரால்
நிழலாகின்ற கொடைக்குள்ளும் குறிவைக்கின்றது செந்தணல்
தன்னலம் களைந்து வாழ்கின்ற வாழ்விலும்
விண்ணைத் தொட முயற்சிக்கும் போதெல்லாம்
புண்ணாய்ச் சிதைக்கின்றனர் உணர்வினை உடைத்து
நாற் சுவருக்குள் நாடித்துடிப்பை அடக்கி
பெண்ணைப் போலவே புன்னையும்
மொண்ணையாகவே மாற்றுகின்றனர் தரணிப் பரப்பிலே
ஜன்ஸி கபூர்
Subscribe to:
Comments (Atom)