கரு உதிரத்தில் பூத்த மலர் அருமைத் தாய் முகம் காணவில்லை பொல்லாத நோய் வந்ததால் - அன்னை பொன் உலகில் வாழ வழியுமில்லை சின்னச் சிட்டின் விழி நீரில் கன்னம் துடிக்குதே பசி ஓலமோ அன்புத் தாத்தா பாலூட்டும் அழகில் வண்ணக் குழந்தை மெல்லச் சிரிக்குதே மண் குடிசை பளிங்கு மாளிகையாம் தளர்ந்த கைகளே பஞ்சு மெத்தைகளாம் குளிர் தீண்டும் வலியின்றி நெஞ்சக் களிப்புடனே அணைத்திடுவார் தங்கத் தாலாட்டால் பெற்றவர் போல் பரிவோடு உருகி எண்ணத்தில் மழலையின் எதிர்காலம் தேக்கி நெறி வாழ்தலில் இசைந்து போக கற்றுக் கொடுக்க காத்திருக்கும் தாயுமானவன்
அன்னைக்குப் பிள்ளை அன்பான வரமே அரவணைக்கும் கரங்களில் அடங்குதல் சுகமே பரவசத்தில் தாய்மை நெகிழ்தலும் அழகே இறைவன் படைப்பில் உயிர்கள் ஒன்றே இருப்பிடம் திரும்புகின்ற அந்தி நேரம் விரும்பி அணைந்து வருடுகின்ற சேய்கள் அருகிலிருந்து பசியாற்றும் தாய்ப் பாசத்திற்கு தெருவோரம் திரை இங்கு விரிக்குமோ மானிடர் பேதங்களால் திசை மாறிடுகையில் தன்னலம் கருதாது பரிவைப் பகிர்ந்திட உறவுகள் தேவையில்லை உணர்வுகள் போதுமே ஐந்தறிவின் மேன்மை பாடமாய் நமக்கு