இறந்தும் உயிர்க்கும் உரமாய் எழுந்து/
விரிந்து கிடக்கும் விருட்சக் குடைகள்/
பரந்த பூமியின் அருட் கொடைகள்/
காற்றின் உரப்பில் பண் ணிசைத்தே/
காட்டு வெளியில் உல்லாசமாய் திரியும்/
வேரறுந்து தரையில் வீழ்கையில்/
பாருக்குள் முகம் புதைக்கும் வலியில்/
வண்ணப் பூக்களை நெஞ்சில் அணைத்து/
மண் ணுயிர்களுக்கே உணவும் தொகுத்த/
பொக்கிஷங்க ளின்று முதுமையின் நிழலாய்/
போக்கிட மின்றி வீழ்ந்தே கிடக்கின்றன/
மரணம் தொட்டால் கரணம் போடும்/
அரவணைக்க இங்கு யாரும் உண்டோ/
பருவம் உடைந்து கோலமும் சிதைந்து/
தத்துவமாய் சிறகுகள் இல்லாத சருகுகள்/
ஜன்ஸி கபூர்
