காமராசர்

மனம் மதிக்கும் மாண்பாள னாய்

மாநிலம் ஆண்டார் தலைவ னாய்
கனவதும் மெய்ப்பட கருத்திட்டம் வகுத்தே
காலத்தின் நினைவிலே நீண்டார்
கல்லாமை ஒழித்தே கல்வியைப் புகட்டியே
காவிய நாயகனாகவே உயர்ந்தார்
இல்லாத பிள்ளையர்க்கே இன்னல் களைந்திட
ஈகையாய் சத்துணவையுமே தந்திட்டார்
தன மில்லாப்  பிள்ளை யரும்

தானமாக் கொண்டனரே உணவினை

தினம் தீட்டினார் நலவாழ்வு தனை

தியாகச் சுடரு மானாரே

ஜன்ஸி கபூர்   

வானம்பாடிகள்

பள்ளி வாழ்வின் அற்புத தருணங்களாய்

உள்ளம் அள்ளும் நட்பின் வாசம்
துள்ளியாடும் குறும்புச் சுவையினில் மெய்மறந்தே
அள்ளி யணைக்கும் இயற்கையின் பசுமைக்குள்

ஓய்வினைக் கண்டுவிட்டால் ஓடிப்போகும் கால்களும்
ஒன்றுகூடி வயலோரம் விளையாட்டில் ரசித்திருக்க
காற்றும் தலையசைத்தே நாற்றும் கரமசைக்க
சேறும் பிடித்திருக்க உயர்ந்திருக்கு மரப்பாலம்

மிதிவண்டி சாகசமோ நீரோட்டச் சாதனையோ
மிளிரும் சிரிப்பினில் அகம் தெய்வீகமாகும்
குவளை நீரூற்றி களித்திடும் மனமெல்லாம்
குதூகல கீதங்களை இசைத்திடும் வானம்பாடிகள்

ஜன்ஸி கபூர்   

வாழ்க்கை எனும் ஓடம்

அலைகளின் சிறு துடிப்பே துடுப்பாக/
அசைந்தோடும் ஓடம் தணிப்பதில்லை வேகம்/
மலைப்பாகும் பேரிடர்கள் மறுத்தாலும் பயணம்/
தளர்வதில்லை தன் இலக்கதனை மறப்பதில்லை/

பயமிருந்தால் கடலசைவும் காவுகொள்ளும் வாழ்வை/
துணிவிருந்தால் போகும்வழி முட்களெல்லாம் பூக்களே/
துரத்தி வரும் வறுமைக்குள் தூங்கிவிடாதே/
தூரத்து விளக்கும் ஒளியாகும் விடிவுக்கு/

கனிந்திடும் கனவுக்குள்ளும் திரையிடும் வறுமை/
கலங்கிடாமல்; தடையுடைத்தே முன்னேறத் தயங்காதே/
வசைபாடியே மூச்சடைப்பார் வம்பர்கள் கூட்டம்/
வருந்தாதே முறைத்திடு எதிர்ப்பிலும் ஏற்றமுண்டே/

தோல்விகள் கேலியல்ல வெற்றியின் வலிமை/
தேடிச்சென்றே முயற்சி தொடு வீரத்துடன்/
ஓடிவிடும் வாட்டமெல்லாம் ஒளிந்துவிடும் சோம்பலெல்லாம்/
நாடிச்செல்லும் நம்பிக்கையில் மாற்றங்களுடன் எதிர்காலம்/

ஜன்ஸி கபூர் 

• 
  

  
  

   

   

வாழ்க்கைத் தத்துவம்

 காற்றிலாடும் கூடொன்று தென்றலிடம் முரணாகி/
சிதைந்தே போனதில் சிதறின குஞ்சுகள்/
வருந்திய தாயுமே வனப்பின்றி பறந்தது/
பருந்தொன்று கண்டதால் விதியும் மாறியதே/
இசைந்தே வாழ்ந்திட்டால் அழிவும் தானேது/
வளைந்தே கொடுத்தேதான் உயிர்க்கிறது நாணல்/

ஜன்ஸி கபூர்