நேசமே உயிர்த்தாய் மெல்லிழைக் காதலால்/
வாசமும் நுகர்ந்தேன் சுவாசமே நீயுமானதால்/
தேசமும் துறந்தே ஆழியும் கடந்தாய்/
பாசமும் மாறியதோ பாவையிவள் தொலைவாகவே/
வேசமும் கலைந்தாயே அன்பும் வெருண்டோட/
மோசமான நடத்தையால் வாழ்வும் நாசமாகியது/
ஜன்ஸி கபூர்
2020/08/04
மனைமாட்சி
மங்களம் வந்தமரும் நல் மனைமாட்சியில்
பொங்குமே புன்னகையும் குங்குமச் செழிப்பினில்
இல்லறத்தின் நற்பயனை இல்லமே சுவைத்திட
நல்லமுதாய் காத்திடுவாள் தன் குலத்தினையே
ஆண்மையும் பெண்மையும் இசைந்திடுமே இல்லறமாய்
எண்ணமும் வசமாகும் வாழ்வின் சிறப்பினில்
கண்ணாளன் கருத்தினில் கலந்திடும் நல்மனையாள்
தொண்டெனவே ஊறிடுவாள் தன் உறவுகளுக்கே
சொற்களைக் கலப்பாள் நாவடக்கமும் சுவையாகும்
கற்பின் செழுமையினில் பண்பும் உயர்வாகும்
வள்ளுவன் வாக்கோடு தன்னையும் கோர்த்தே
மங்களப் பேருவைகையால் வாழ்த்திடுவாள் மனையை
இகழ்ந்திடார் அறிந்தோர் இதயத் தினன்பை
புகழும் மணக்கும் வாழ்ந்திடும் வாழ்வினில்
அகமும் மகிழும் அணிகலனாய் மக்கற்பேற்றுடன்
அகிலமும் போற்றுமே அவள் மனையாட்சியை
ஜன்ஸி கபூர்
வாழ்க்கை வாழ்வதற்கே
தள்ளாடும் முதுமை தளராத தன்னம்பிக்கை/
உள்ளத்து உறுதி உடைந்திடாத உயர்வு/
எள்ளி நகையாடுவோர் புறந்தள்ளும் வீரம்/
வெள்ளமாய் வழிந்தோடும் வியர்வைக்குள் வாழ்க்கை/
ஈருருளி உருளுகையில் உயிரேந்தும் மூச்சில்/
ஈரமாய் படியுமே ஏழ்மையின் சுவடே/
இரவும் பகலுமறியாத சுமையேற்றும் உழைப்பினில்/
இணைந்திட்ட உறவுகளும் வாழப் பழகுமே/
அடுத்தவர் தயவேந்தா ஆணிவேராய் மனசும்/
வடுக்களை உரித்தெடுக்கும் பக்குவமும் வளர்ந்திருக்கு/
பாடுபட்டு உழைப்பதெல்லாம் எண்சாண் உடம்பிற்கே/
தடுமாற்றம் காணா எளிமைக்குள்ளும் உயர்விருக்கு/
ஜன்ஸி கபூர்
Subscribe to:
Posts (Atom)