தூங்காதே தம்பி தூங்காதே

 

தூங்காதே தம்பி தூங்காதே நீயும்/

சோர்வினில் துன்பம் வாங்காதே வீணாய்/

சரித்திரத்தில் பதிவாகும் உன் பெயரெல்லாம்/

தரித்திரமாக மாறிப் போகுமடா தம்பி/

உன் குறட்டையால் அருகிருப்போர் உறக்கமிழப்பார்/

உறங்காத விழிகளின் சாபத்திலே நீயும்/

சுகமிழப்பாய் வீழ்த்திடுவாரே உன்னையும் கேலிக்குள்ளே/ 

சும்மா நீயும் தூங்காதே தம்பி/

வேலைத் தளத்திலே நீயும் உறங்கும்போது/

தொழிலை இழப்பாய் வறுமையும் தழுவும்/

போரினில் தூங்கினாலோ தேசம் பறிபோகும்/

பள்ளியிலே தூங்கினாலோ புள்ளிகள் இழப்பாய்/

 

விற்பனையில் தூங்கியவன் சொத்து இழந்தான்/

மேடையினில் உறங்கியவன் பேச்சும் இழந்தான்/

கடமையில் தூங்கியவன் தொழிலும் துறந்தான்/

தூக்கத்தை நேசிப்பவன் துக்கத்தில் விழுந்தான்/

உன்தன் தூக்கத்தால் பலமிழப்பாய் தினமும்/

நீண்ட உறக்கத்தில் கண்டிடுவாய் நோய்தனை/

கண்ட கண்ட நேரத் தூக்கத்தினாலே/

உன்றன் புகழும் பறிபோகுமே கண்முன்னாலே/

நீ விரும்பும் இந்தத் தூக்கத்தினால்/

உனைச் சாரந்தோரெல்லாம் பாவம் அப்பா/

தூங்காதே தம்பி இனித் தூங்காதே/

தூங்கிய பின்னர் தேம்பி அழாதே/

ஜன்ஸி கபூர்  - 11.10.2020

நெஞ்சு அலையுதடி

 

நெஞ்சுக்குள்ள அலையுதடி உன்னோட நினைப்புத்தான்/

கரும்பும் ஒளிக்குதடி உதட்டின் மொழிக்குள்ள/

கடலும் சுருளுதடி சின்ன விழிகளுக்குள்ள/

மனசும் துடிக்குதடி உன்னோட வாழந்திடவே/

காற்றிலே கரைக்கிறே வாசத்தை தினமும்/

காதலை ஊத்துறீயே தவிக்கிற உணர்வுக்குள்ளே/

மோதுறீயே விழியாலே வீழ்கிறேன்டி வலியின்றி/

தங்கச் சிற்பமே தழுவடி உயிர்ப்பேனடி/

கொட்டுற மழைக்குள்ள நனைகிறேன்டி நானும்/

வெட்டுற மின்னலாப் பூக்குறே அருகாக/

என்னைத் தொட்டுக்கொள்ளடி விரலும் வெட்கப்பட/

பனியைத் தூவுறீயே இரவும் குளிருதடி/

உன்னோட பாசம் மிதக்குதடி நிழலா/

விண்ணுக்கும் கேட்குதடி உன்பெயர் நிலவா/

ஆசைகளைப் பேசுகின்ற கனவுக்கும் தூக்கமில்லை/

அனலுக்குள்ள எரிகிறேன்டி தழுவடி பூந்தென்றலே/ 

ஜன்ஸி கபூர் - 9.11.2020

 

பச்சைப் பசுங்கிளி வாராய் வாராய்

 

 

தாவரச் சாற்றினில் வார்த்தெடுத்த எழில்/

சோளக்கதிர் மேனியும் அதில் பொருத்திய/

கருமுத்துக் கண்களும் நெட்டிலை வாலும்/

கண்களைக் கவருதே களிப்பினில் உளமாட/

காற்றை உதைத்தே சிறகை உயர்த்துகையில்/

மோதுகின்ற ஓளியும் தீண்டுவதில்லையோ மேனிதனை/

செம்மிளகாய்ப் பழத்தைக் கொத்துகையில் சிதைந்ததுவோ/

சிவப்பும் உன்றன் அலகை நிரப்பி/

நீள்வானில் கரைகின்ற வண்ணங்கள் ஏழும்/

வளையமாகி வீழ்கின்றதோ வட்டக் கழுத்தினில்/

கொலுசும் கொழுவியதோ உன் குரலுக்குள்/

வலித்திடாதோ வட்டக்கழுத்தும் வெட்டவெளிக்குள் பறக்கையில்/

ஓவியன் தூரிகையும் பாவலன் எழுதுகோலும்/

உணர்வுக்குள் உனையேற்றி கற்பனைக்குள் உருவேற்றுகையில் /

உலகமதைச் சுற்றுகின்றாய் உளங்களில் மகிழ்வேற்றி/

பணத்தோடு புகழும் சேர்த்திடும் உறவாகின்றாய்/

குறவன் கரமதில் குவிக்கின்றாய் பணமதை/

சொன்னதைச் சொல்லும் நற்கிளியே நீயும் /

இலவு காத்த கிளியென்றாகி எமக்குள்/

அனுபவங்கள் துளிர்த்திட தடமும் பதிக்கின்றாய்/

ஜன்ஸி கபூர் - 17.11.2020

 ---------------------------------------------------------------

இராஜபுத்திரன் கவிதைகள்

----------------------------------------------------------------

ஜன்ஸி கபூர்

முதற்கண் வணக்கங்க அக்கா ..

தாவரச் சாற்றில் வார்த்தெடுத்த எழில் .. வெண்மேகமாகும் நீர்போல வர்ணிக்க வார்த்தைதேடி முதல்வரியே பெருமழையாக பெய்கிறது .. சோளக்கதிர் மேனி கருமுத்து கண்கள் நெட்டிலை வால் பிரமாதம்.

சிறகு விரித்து பறக்கும்போது மேனி தீண்டும் கதிரவன் ஒளி சரண் அடைகிறது செம்மிளகாய் கொத்தும்போது .. அதுவே அலகின் வர்ணமும் ஆகிறது. அழகோ அழகு.

கொழுசும் கொழுவியதோ உன் குரலுக்குள் .. வலித்திடாதோ வட்டக்கழுத்தும் வெட்டவெளி பறக்கையிலே ...

Kesavadhas ஐயா நீங்களே சொல்லுங்கள். எனக்கு கழுத்து வலிக்கிறது. இவ்வளவு அழகாக எழுத Meera Shree அம்மா அவர்களது குழுமம் நமக்கெல்லாம் உற்றதுணையாக கருத்துச்செறிவாக கவிதைகள் தேடித்தருகிறது. இவ்விடம் குழுமத்தார் கவியுறவுகள் எல்லோருக்கும் என் நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள் கூறிக்கொள்கிறேன்.

ஓவியன் தூரிகையும் பாவலன் எழுதுகோலும் பாவேந்தர் குரலுக்கு உயிர்தருகின்றன.  அன்பு வாழ்த்துகள்

 

காத்து நிற்கின்றேன்

மூடப்பட்ட அறை இருட்டின் முடிச்சு

இறுக்குகின்றது என் பத்திரப்படுத்தப்பட்ட மூச்சினை 

உடைகின்ற உணர்வுகளால் தடுமாறுகின்றேன் அச்சத்துக்குள்

என்னைச் சிறைப்படுத்தியிருக்கின்ற இயலாமையின் விரல்களை

நானும் விடுவதாக இல்லை பற்றுகின்றேன்

வெளியே மழை மண்ணைத் தோண்டுகின்றது

இடியின் குரல் துடிக்கின்றது அதிர்வுடன்

போர்வைக்குள் ஒளிந்து துரத்துகின்றேன் மின்னலையும்

நனையாமல் மனதையும் பத்திரப்படுத்துகின்றேன் ஆடைக்குள்

காற்று வாசலை மெல்லத் தட்டுகின்றது

தொற்றுக்களைக் கொட்டி விடுமோ சுவாசத்துக்குள்

சன்னல் துளைகளை மறைக்கின்றேன் அவசரமாக

முணுமுணுக்கின்றன உடம்பின் வியர்வைத்துளிகள் இருந்தும்

புழுதியையும் தும்மலையும் புறந்தள்ளுகின்ற திருப்தி

யார் யாரோ புத்தகங்களை எழுதுகிறார்கள்

அவற்றால் என் வாசிப்பறையும் நிரம்புகின்றது 

படித்துக் களைத்ததில் மங்கிய பார்வைக்குள்

எட்டிப் பார்க்கின்றது ஞானமற்ற அறிவு

வரிகளால் மெருகூட்டப்படாத சிந்தனை கண்டு

என் தலையணையும் ஏற்பதில்லை புத்தகங்களை

ஆசைக்குள் ஒதுங்கிக் கொண்ட மனது

காதலை மெல்லத் தொட்டுப் பார்க்கின்றது

நாடிய காதலிக்காக நாடித்துடிப்பும் அதிகமாகின்றது

ஆனாலும் மறைந்து கொள்கின்றேன் கதவுக்குள்

சாவித் துவாரத்தினுள் தெரிகின்றாள் அவளும்

அவளோடு உரசிச் செல்கின்ற அந்தத் துணையும் 

அடுத்தவர்களுக்காக என்னை அடக்கி அடக்கியே

சுமையொன்றை உயிருக்குள் இறக்கி வைக்கின்றேன்

ஓவ்வொரு நொடியும் பிழிகின்ற அவஸ்தைகள்

மரணத்துக்குள் பதுங்கப் பேரலையாகத் திரள்கின்றன

இருந்தும் சாவின் அனுபவங்களைப் பகிர்வதற்காக

இன்னுமொரு சாவுக்காகக் காத்திருக்கின்றேன் நானும்

ஜன்ஸி கபூர் - 21.11.2020

 

Kesavadhas

 

ஜன்ஸி கபூர் எந்தவொரு விளையாட்டையும் அதற்கென வழங்கப் பட்ட அரங்கில் அந்த விளையாட்டிற்குரிய விதிகளின் படி விளையாட வேண்டும்!!

இங்கு நவீன கவிதைதான் அரங்கு!

கொடுக்கப்பட்ட சான்று கவிதைதான் விளையாட்டு!

விதிகளின் படி தன்திறமையைக் காட்டி விளையாடுவது கவிஞரின் திறமை!

இதை எதற்கு சொல்கிறேன் எனில் அதைப் போலவே தன்தனித்தன்மை மாறாது கவிதை எழுதுவதில் இவர் வித்தகர்!

இந்த கவிதையும் விதிவிலக்கு அல்ல!

சான்றுக் கவிதைக் காட்டிய அச்சம் தயக்கம் துணிவின்மை

அதனால் எழும் வேதனை இவ்வுணர்வுகளை இக்கவிதையும் மிகத்துல்லியமாக வழியவழியக் காட்டுகிறது!

ஒவ்வொரு நொடியும்.... நானும்'

வரையுள்ள வரிகள் மனுஷ்யபுத்திரன் கவிதைவரிகளை ஞாபகப் படுத்துகிறது!

மனுஷ்ய புத்திரன் உலகளவில் கொண்டாடப்படும் நவீன கவிதை எழுத்தாளர்கள் வரிசையில் முன்னிருக்கைகளில் இருக்கும் கவிஞர்களில் ஒருவர்!

வாழ்த்துகள் கவிஞரே!