About Me

2021/04/21

கழுகுக் கூட்டம்

 

அண்டத்தையே அடைமானம் வைக்கும் பேராசை/
கொண்டவ னெல்லாம் அடிக்கிறான் கொள்ளை/
திண் பண்டங்களில் பெருங் கலப்படம்/
தண்டனைக்கும் பயமில்லாத் தந்திரக் கூட்டம்/

தொற்றுக் காலமும் பற்றே பணத்தில்/
பெற்ற மகள்மீதும் வன்புணர்வுக் காமம்/
பெண்மையும் முதலீடோ பொல்லா மாந்தருக்கே/
மாண்பற்றவர் மாசேற்றும் கலிகாலம் தானேயிது/ 
 
வேட்டையாடும் ஊழல் நாட்டுக்கே கேடு/
நீட்டிடும் இலஞ்சம் வாட்டுதே வறுமைக்குள்/
கேட்டின் வழியாய் வட்டமிடும் கழுகுக்களைத்/
தட்டிக் கேட்டாலோ வடுக்களே தொடுகின்றது/

வஞ்சக மனதில் வடிந்திடும் கபடம்/
கொஞ்சுதே கண்ணீரை கொடுமைகளும் நீளுதே/
அஞ்சுதே மனிதம் ஆளுதே பணமும்/
பஞ்சாய்ப் பறக்குதே நலங்களும் வாழ்விலே/

ஜன்ஸி கபூர்  

வலி தீர்க்கும் வழி

என்றோ கற்ற கலை யின்று/
எனைத் தாங்குகின்ற உழைப்பின் ஆதாரமாக/
எழுகின்ற வலிதனைத் துரத்திடச் சுழற்றுகின்றேன்/
என் பிழைப்புக்கும் எதிர்காலம் இதுவன்றோ/

நீளுகின்ற ஊரடங்கும் முறித்த உழைப்பினை/
நிமிர்த்துகின்றதே தையலும் நிம்மதி குடும்பத்திற்கே/
கிடைக்கின்ற வாய்ப்புக்கள் விடையாகும் துன்பத்திற்கே/
தடையின்றி உழைக்கின்றேன் வாழ்வும் வளமாக/

வருத்துகின்ற நோயின் வதையிலிருந்து நீக்கும்/
வனப்பூட்டுகின்ற முகக்கவசங்களே வணிகத்தின் வெற்றி/
தளரா நெஞ்சுடன் தன்னம்பிக்கைத் துணையுடன்/
தயாரிக்கின்றேன் நானும் பாதுகாப்புக் கவசங்களை/  

ஜன்ஸி கபூர் - 23.10.2020

உன் விழிகளால் மொழி பேசு

மனசு மெல்ல உதிர்கின்றது
உன்றன் காந்தப் பார்வையில்!

நீயென்ற ஒற்றைச் சொல்லுக்குள்
நானடங்கிப் போகின்றேன்!

என் தனிமை 
இப்போதெல்லாம் உன்னால்
நிரம்புகின்றது!

வெறுமைக்குள் அலைகின்ற உயிருக்குள்
பதிக்கின்றாய்
உன்றன் பாதச் சுவட்டினை!

உன் அன்பான வம்பில்
இரகசியமாக நாணமல்லவா தெறித்துச் செல்கின்றது
 சுகமாக!

காதலும் மோதலுமாக நகரும்
நம்
அன்பில் உயிர்பெறுகிறது ஊடல்!

எனை நீயும் 
நினைவுகள் உயிர்ப்பிக்கையில்
காத்திருக்கின்றேன் கனவுகளுடன்!

காற்றின் துளைகளுக்குள் 
நிரம்பியிருக்கின்ற உன்னையே
இப்போது
சுவாசிக்கத் தொடங்கியிருக்கின்றேன்!

அடடா...
வெட்கப்படும் உன் புன்னகையை
ரசிக்கின்றேன் இரகசியமாக!

உன் நினைவுக்குள் தரித்திருக்கும்
என்றன் உணர்வுதனை உயிர்ப்பூட்ட 
தினமும் நீயும்
உன் விழிகளால் மொழி பேசு!

 ஜன்ஸி கபூர்   

கூடு ஒன்று காத்திருக்குது

 


நவீனத்  தேடல் உதிர்க்கும் தொழினுட்பம் 

நாடித்துடிப்பை அறுக்கின்றதே உயிர்க்கும் விருட்சங்களில் 

பட்டுப்போன கிளைதனில் மொட்டென விரிந்திருக்கின்ற 

சிட்டின் இல்லம் பாசத் தொட்டிலே 


பசுமை போர்த்தும் மரங்களை வீழ்த்தி 

பகையாய்ப் புகைகின்றதே மனித வுயிர்கள் 

குறைந்த விளைச்சல் மறைக்கும் உணவும் 

நிறைக்கின்றதே வதையைப் பறக்கின்றதே குருவிகள் 


பற்றே  இன்றித் துடிக்கின்ற சிட்டுக்கள் 

படர்கின்ற இந்தத் தனிமைச் சோலையும் 

மாந்தர்க் குறுக்கீட்டால் சிதையுதே வனப்பிழந்து 

மாண்பான இருப்பும் தொலைகின்றதே வெறுமைக்குள் 


கூடு ஒன்றும் காத்திருக்குது அழகாக 

கூடிக் குலவ எதிர்பார்த்தே துடிக்கின்றது 

பற்றி நிற்கும் கம்புத் தூண்கள் 

காற்றின் சுழற்சிக்குள் உடைந்திடாத அணைப்புக்கள் 


ஜன்ஸி கபூர்