துணிந்து நில் பெண்ணே

 

ஆணாதிக்கக் கரங்களில் 

.........அடங்கிடுமோ பெண்மை/

அவலத்தின் சிறைதனில் 

...........அடிமையும் இவளோ/

அக்னியைச் சூடியே 

..........அகிலத்தில் சிலுவையறையும்/

கரங்களை அறுத்திடவே 

.........அஞ்சாதே பெண்ணே/

சீதனம் தேடி 

......சீர்குலைப்போர் சிந்தையை/

சீவிவிடு நீயும் 

......சிந்தனையைத் தெளித்திடு/

பாலியல் வன்மத்துக்குள் 

........பாவையுன்னை உதிர்த்திடும்/

பாவக்கறையை கரைத்திடு 

.......பாயுமுந்தன் சினத்தாலே/

விரட்டும் துன்பத்தை 

........வீரியத்துடன் சிதைத்திடு/

விழுந்தாலும் தயங்காதே 

........விருட்டென பறந்தோடு/

முறிக்கின்ற சிறகினை 

........நிமிர்த்திடு ஆற்றலோடு/

முடக்குகின்ற சமூகத்தினை 

........முன்னேற்று சீர்திருத்தி/

அறியாமைச் சகதிக்குள் 

.........அவிழ்த்திடுவார் மூச்சினை/

அடங்காக் கட்டாறென 

.........பொங்கிடு அறிவுடனே/

ஆணுக்கு நிகரென 

.........அடைகின்ற உரிமைகளால்/

அடையாளம் காட்டிடு 

........அவனிக்குள் உன்னை/

நாணமும் நளினமும் 

.........நாவடக்கமும் சீர்வரிசையாம்/

நகையும் சிந்திடும் 

.........நற்பண்புகள் கிரீடமாம்/

அறமும் நெய்தே 

.........அன்புடன் பயணித்திட/

துணிந்துநில் பெண்ணே  

.........தூரமல்ல வெற்றிகள்/

குவிகின்ற தடைகள் 

..........குறியீடுகளே சவால்களுக்கே/

குதித்தெழு சாதிக்கவே 

.........குற்றுயிர் நீயல்லவே/

குதூகலத்தின் குத்துவிளக்கே 

.........குனிந்திடாதே குதறிடுவார்/

குன்றாய் உயர்ந்தே 

...........குடும்பமதையும் காத்திடு

ஜன்ஸி கபூர் - 1.11.2020

குழந்தை தொழிலாளர்கள்

 

கற்கும் வயதில் கற்கள் உடைத்தே/

கரைகின்றனர் தினமும் கண்ணீரைச் சேமித்தே/

பாட நூலினைப் பார்க்கவில்லை விழிகள்/

படர்கின்றனவே கரங்கள் நூலிழை நெய்திடவே/

 

ஜன்ஸி கபூர் - 24.10.2020

 

முதியோர் இல்லம்

 

உதிரத்தால் செதுக்கி உணர்வால் போர்வையிட்டு/

உன்னதமாகக் காத்த உறவின்று உதறியதோ/

உதிர்ந்தேனே சருகாகி உணர்கின்றேன் விரக்தியை/

உவகையின்றி மீதிக் காலம் கரைகின்றதே/

அன்பால் ரசித்து அறிவால் உயர்த்தி/ 

அனைவருமே மதித்திட அணைத்தே வளர்த்த/

அன்னையும் இன்று அனாதையாகி தனிமைக்குள்/

அவலத்தில் உறைந்தே அந்தரிக்கின்றேன் நானே/

தள்ளாடும் தேகம் சுருங்கும் சுவாசம்/

தவிக்கின்றதே பாசத்தில் தஞ்சமாக வலிதானே/

தவப்புதல்வன் அருகிருக்க தனியாக வாழ்கின்றேன்/

தங்கும் நிழலிந்த முதியோர் இல்லம்/

பேத்திகளுடன் கொஞ்சிடவே பேராசை கொண்டேன்/

பேணிடாப் பிள்ளையால் பேதலிக்குதே மனமும்/

பேசாத வார்த்தைகள் போக்குதோ மகிழ்வை/

பேரிடி சூளும் பொல்லாத விதியிது/

ஜன்ஸி கபூர் - 28.310.2020

நிலவு தூங்கும் நேரம்

 

இரவுப் பூக்கள் சிதறுகின்றன அமைதிக்குள்/

தனிமையை வரைந்து கொண்டிருந்தது காரிருள்/

மெல்லத் தழுவியவாறு உலாவியது தென்றல்/

உள்ளமோ இன்பத்துக்குள் ஈர்க்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது/

சந்தனத்தை கரைத்தூற்றும் நிலாவின் கிழிசல்களோ/

பூமிக்குள் விழுந்து கிடக்கின்ற வெளிச்சம்/

மௌனத்துள் உறைந்து கிடக்கின்ற வானுள்/

மெல்ல விழித்துக் கொண்டன நட்சத்திரங்கள்/

நிசப்த வெளியினில் சுவாசத்துள் நிறைகின்றன/

கொத்துக்களாகக் குலுங்கும் மல்லிகைகளின் வாசம்/

இதமாக விழிகளை வருடுகின்றது இயற்கை/

உள்ளத்தின் களைப்பினைத் தாலாட்டும் நேரமிது/

விரிந்த கிளைத் தொட்டில்களில் உறங்கிடும்/

விண் பறவைகளின் குறட்டை ஓசைக்குள்/

கண் விழித்துத் தடுமாறுகின்றதே மலர்கள்/

காரிருள் மொய்க்கின்ற விழிகள் மெல்லக்/

கண்ணயர்கின்றன தமக்குள் துயிலைப் போர்த்தியவாறு/

அங்கோ மேகப் பஞ்சணைக்குள் புதைந்து/

அழகு நிலவு தூங்கும் நேரம்/

அமைதியினை இரசித்தவாறு சுழல்கின்றது பூமியும்/

ஆனால் மனதோ இனித்திடும் நினைவுகளுடன்/

உற்சாகமாகத் தன்னைக் கலக்க ஆரம்பிக்கின்றது/

நிலவூட்டும் காதலின் மோகனப் புன்னகை/

வசீகரித்தே தொட்டுச் செல்கின்றது உயிரினை/

ஜன்ஸி கபூர் - 17.10.2020