இரவுப் பூக்கள் சிதறுகின்றன அமைதிக்குள்/
தனிமையை வரைந்து கொண்டிருந்தது காரிருள்/
மெல்லத் தழுவியவாறு உலாவியது தென்றல்/
உள்ளமோ இன்பத்துக்குள் ஈர்க்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது/
சந்தனத்தை கரைத்தூற்றும் நிலாவின் கிழிசல்களோ/
பூமிக்குள் விழுந்து கிடக்கின்ற வெளிச்சம்/
மௌனத்துள் உறைந்து கிடக்கின்ற வானுள்/
மெல்ல விழித்துக் கொண்டன நட்சத்திரங்கள்/
நிசப்த வெளியினில் சுவாசத்துள் நிறைகின்றன/
கொத்துக்களாகக் குலுங்கும் மல்லிகைகளின் வாசம்/
இதமாக விழிகளை வருடுகின்றது இயற்கை/
உள்ளத்தின் களைப்பினைத் தாலாட்டும் நேரமிது/
விரிந்த கிளைத் தொட்டில்களில் உறங்கிடும்/
விண் பறவைகளின் குறட்டை ஓசைக்குள்/
கண் விழித்துத் தடுமாறுகின்றதே மலர்கள்/
காரிருள் மொய்க்கின்ற விழிகள் மெல்லக்/
கண்ணயர்கின்றன தமக்குள் துயிலைப் போர்த்தியவாறு/
அங்கோ மேகப் பஞ்சணைக்குள் புதைந்து/
அழகு நிலவு தூங்கும் நேரம்/
அமைதியினை இரசித்தவாறு சுழல்கின்றது பூமியும்/
ஆனால் மனதோ இனித்திடும் நினைவுகளுடன்/
உற்சாகமாகத் தன்னைக் கலக்க ஆரம்பிக்கின்றது/
நிலவூட்டும் காதலின் மோகனப் புன்னகை/
வசீகரித்தே தொட்டுச் செல்கின்றது உயிரினை/
ஜன்ஸி கபூர் - 17.10.2020
