எழுத்தாணிக் கவிதைகள்

 

1 

   அகலா தணுகாது தீக்காய்வார் போல்க

இகல் வேந்தர்ச் சேர்ந்தொழுகு வார்.

 

தமக்கியல்பாக தனைமாற்றும் உயர் அதிகாரம்/

தடுமாறித் தளம்பும் உளத்திற்கான அங்கீகாரம்/

தம்நிலை உணர்ந்திடல் சிறப்பே உடனிருப்போருக்கு/

தமைக்காத்து வாழ்தலே வாழ்வுக்கும் சிறப்பு/

தீயினில் குளிர்காய்தல்போல மிகஅகலாதும் அணுகாதும்/

திருத்திட வேண்டும் தம் நடத்தைகளை/

மிகை நெருக்கமது புலப்படுத்தும் பலகீனங்களை/

விலகியிருத்தலும் பெற்றுத்தரா உயர் நன்மைகளை/

பக்குவமாகப் பழகும் பண்பதனைப் பெற்றோரே

பணியிடங்களில் வெற்றிகளைக் குவிக்கின்றார் உவந்தே/

 

 தாயும் ஆனவன்

தள்ளாடும் மேனியைத் தாங்கிடும் தூணாய்/

தாய்க்கே நிழலாகும் தனயனின் அன்பில்/

சுவர்க்கமும் உயிர்க்குமே சுந்தர பூமிக்குள்/

சுமை வாழ்வுக்குள் சுகமும் பரவுமே/

முதுமைக்குள் மூழ்கையில் துணையின் வாசமே/

முகவரியாகும் தள்ளாடும் மேனிக்கும் சுவாசமாக/

நோயுற்ற போதெல்லாம் நோவுற்றே காத்திட்ட/

ஈன்றவளின் நிழலெனவே படர்கின்ற பிள்ளையே/ 

சேயாகத் துளிர்த்திடும் அன்னையைக் காத்திடும்/

தாயும் ஆனவனைத் தரணியும் போற்றுமே/

  வாலிபமும் வயோதிகமும்

வயதெனும் எண்ணுக்குள் வசப்படுவதில்லை மனதும்/

வழிகின்ற உணர்வுகளால் பக்குவப்படுகின்றதே வாழ்வும்/

வாலிபமும் வயோதிகமும் பருவத்தின் சுழற்சியே/

முதுமைக்குள் முடங்கிடாத இளமை நினைவுகளை/

இரசித்திடும் விழிகளுக்கு திரையிடுமோ காலமும்/

ஜன்ஸி கபூர்