காதல்!
நமக்குள் இளைப்பாறிக் கொண்டிருக்கிறது!
காற்றின் விரல்களாய்
மாறிக் கொண்டிருக்கிறாய் நீயும்!
நானோ
வெட்கத்தில் வெடிக்கிறேன்
இறுக்கிக் கொள்கிறதே மழையும்
உந்தன் குறும்பாய்
நானோ
கரைகிறேன் ஈரத்துளிகளின் சுவைதனில்!
வெட்டும் மின்னல்கள் தொட்டிடுமோ என்னையுமே
கட்டியணைக்கிறாய் உந்தன் காதலால்
வானும் முறைக்க!
தூரத்திலே
தூங்கிடா கார்மேகங்கள்
மௌனிக்கிறதே நம் மோனக் காதல் கண்டே!
உந்தன் கரங்களும்
என்னுள் காதலைப் பின்னிடுகையில்
மின்னலாய் வெடித்தே ரசித்திடும்!
எந்தன் நெற்றி முத்துக்களை உடைக்கும்
உந்தன் பார்வை கண்டே
சிறகு விரிக்கும் வண்ணக் குடையும்
உறவாகி எனைத் தழுவும் உனைப் போல!
அடடா
இருளை நசித்தே
மெல்லிய மேகத் துளிகள்
நமை வாசிக்கத் தொடங்கி விட்டனவே ஆவலாய்!
நாமோ
யாத்துக் கொண்டிருக்கிறோம்
புதுக் காதல் இலக்கணத்தை!
நீ_நான்_குடை_மற்றும்_காதல்
ஜன்ஸி கபூர்
No comments:
Post a Comment
என் கவிதாயினியில் விழி பதித்த உங்களுக்கு நன்றி......
என் பதிவு தொடர்பான உங்கள் விமர்சனங்கள் இன்னும் என் எழுத்துக்களைச் செம்மைப்படுத்தும்!