மழைக்காலம்

 

கார்மேகப் பொழிவினைக் கவிபாடும் கவிமணி/

சேர்க்கின்றார் உள்ளமதில் மழைப்பொழிவின் மகிழ்வினை/

வியர்வையை ஒற்றியெடுக்கும் முத்துக்களின் பேரணியால்/

விளைகின்றதே விளைச்சலும் விசாலமான பூமிக்குள்/

காற்றினில் கலைந்தோடும் கார் மேகங்கள்/  

பற்றிப் பிடிக்கின்றனவே வேர்களெனும் மின்னலைத்தான்/

வானும் குவித்த சாம்பர் மேடெல்லாம்/

கரைந்தே யூற்றுகின்றதே வறட்சியும் குறைந்திடவே/

மலர்க் கண்ணாய் மகிழ்ந்திடும் நீர்த்துளிதானே/

மனங் குளிர தடவுகின்றதே ஈரத்தை/ 

மழையும் வள்ளலாகி ஏரிக்குள் இறங்கிட/

அசையுதே நீரோட்டம் தாராக்களும் நீராடவே/ 

விரிந்திருக்கின்ற ஆகாயமும் உதிர்க்கின்ற ஊசிகள்/

துளைக்கின்றதோ நிழல்களை விலகுதே பொற்கதிர்கள்/ 

கள்ளமில்லாப் பெருமழையில் உள்ளமும் நனைகையில்/

வீட்டினுள் இருந்திடவே மனமது இசைந்திடுமோ/

மண்ணில் சிதறுகின்ற நுரைப் பூக்களை/

எண்ணாமல் எடுத்தே தேகம் சூட்டுகையிலே/

கண்ணோரமும் வியர்க்கின்றதே தேன்துளிகள் பட்டு/

இன்பத்தின் துளிர்ப்பில் கலக்கின்றதே மண்வாசமும்/

துடிக்கின்ற அலை நடுவே அசைந்திடும்/

துடுப்பினையும் விரட்டுதே விசாலக் காற்றும்/

இடுக்கண் கலைத்திடாமல் புயலும் மோதுகையில்/

புன்னகைக்குள் நசிகின்றதே கண்ணீரின் ஈரமும்/

நெஞ்சில் மோதுகின்ற மழைத் தோரணங்களை/

கொஞ்சி மகிழுதே வனத்தின் வண்டுகளே/

அஞ்சிடாமலே அணைக்கிறதே ஆற்றின் கரங்களும்/

பாய்ந்தோடுதே பவள மீன்களும் தாராளமாக/

வானீரம் சிந்தும் பசுமை நேசம்/

வருடுமே மண்ணையும் உள்ளமும் குளிர்ந்திடவே/

உயர்ந்த வானும் குவித்திடும் மழையும்/

குன்றாச் செல்வமே என்றும் எமக்கே/

ஜன்ஸி கபூர் - 24.11.2020