கருப்பு நிலா

 

மேனியின் நிறத்தினில் பார்வைகள் தொடுத்தே/

வலியினை வீசுகின்ற வக்கிர உலகினில்/

வாழ்ந்திடும் பாதையினை அறிந்திடாப் பேதை/

தாழ்கின்றாள் தவிப்பினில் தன்மானமும் கருகிட/

அழகினை ஆராதித்தே பழகிடும் மாந்தர்/

அறியாத அகமே அன்பினைத் தேக்கும்/

வருத்திடும் சமூகம் வழிதனைக் காட்டாது/

துரத்துகின்றதே தினமும் விதியெனும் பெயரால்/

விழிகள் எதிர்பார்ப்பில் நழுவுகின்ற போதெல்லாம்/

நழுவுகின்றதே ஆசைகளும் கண்ணீரில் கரைந்திட/

தழுவிய மாங்கல்யம் கழுத்தினை இறுக்கிட/

அழுகின்றதே உணர்வுகள் ஆறாக் காயத்துடன்/

கருமைக் கருவறைக்குள் உருக் கொண்டோரும்/

திருமேனிக்குள் தேடும் பொன்னிறக் கலவை/ 

எரிக்கின்ற தணலும் பூக்கின்ற பூவே/ 

நுரைக்கின்றதே கண்ணீரும் உறைகின்றதே வடுவாகி/

ஜன்ஸி கபூர் - 21.12.2020